Adres :
Jacques Brelpark
Vorst
Gps-coörd. :
50.8031
, 4.3229
Wetenschappelijke inventarisatie :
Identiteit
Categorie :
Arbre remarquable
Latijn :
Quercus robur
Naam FR :
Chêne pédonculé
Naam NL :
Zomereik
Naam EN :
English/Pedunculate oak
Familie :
Fagaceae
Hoogte :
40 m
Beoogde hoogte :
Deze soort kan 30-35 m hoog worden
Diameter kruin :
20 m
Omtrek van de stam :
602 cm (2 stammen van elk 350 cm)
Verwachte omtrek :
1000 cm
Verwachte levensduur :
Kan tussen 1000 en 2000 jaar oud worden
Oorsprong/Afkomst :
Van midden-Spanje tot het zuiden Van Scandinavië en Van Ierland tot Rusland
Voorkeursbodem :
Luchtig, los, fris, vruchtbaar, diep, goed gedraineerd
Voorkeursklimaat :
Gematigd, fris, kan niet goed tegen vorst
Diensten geleverd door deze boom
Verfraait het landschap :
+++
visuele effect van de kruin en de stam
Verrijkt de biodiversiteit :
+++
oude boom die onderdak biedt aan planten, korstmossen, schimmels, insecten en vogelnesten
Levert zuurstof :
+++
gigantische kruin, zeer groot bladeroppervlak
Zuivert de lucht :
+++
idem
Filtert het water :
+
in het hoger gelegen gedeelte van het park
Voorkomt overstromingen :
+++++++++
idem
Slaat koolstof op :
+++
trage groei, duurzaam hout
Verzacht het klimaat :
+++
het effect is vooral te danken aan het bos als geheel
Beperkt de erosie van de bodem :
+++
stabiliseert de helling van de spoorweg
Doet goed, is nuttig :
+++
timmerhout, tannines, eikels
Collectie van de Belgische Staat, permanente bruikleen aan de Plantentuin Meise: Chaumeton, Flore médicale, pl. 114, 1829
Kenmerken/Karakter van het individu
Dit individu heet de ‘Dubbele Eik’ door zijn twee enorme stammen die met elkaar verbonden zijn. Ze groeien recht omhoog op zoek naar licht. Hun hoogte en omvang zijn indrukwekkend. Nochtans is deze boom minder gekend dan de Joséphine-eik, zijn buur, en de veteraan van het Gewest, die door iedereen wordt bewonderd. De ‘Dubbele Eik’ leeft discreter in het bos, vlak bij een vreemd verlaten paviljoen, aan de rand van de spoorweg. Zijn krachtige wortels strekken zich in alle richtingen uit. Ze komen zonder twijfel samen met die van zijn oudere broer. De takken van de twee grootste eiken van het Gewest komen vlak bij elkaar zonder elkaar aan te raken – alsof ze elkaar respecteren. Ze communiceren via de lucht en via de ondergrond van het bos, maar hun boodschappen kunnen we niet ontcijferen.
